Ukończyła ASP na wydziale ceramiki i szkła. Dyplom w pracowni prof. Krystyny Cybińskiej. Zajmuje się rzeźbą. Uczestniczyła w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i zagranicą. Inspiracji wraz z Krzysztofem Kłapkowskim dla swoich prac szukają w pięknie natury ludzkiego ciała, literaturze i mitologii. Stąd częstym tematem są akty, głowy kobiece, dziecięce, zwierzęta fantastyczne np. jednorożce.

Oboje projektują i wykonują elementy dekoracyjne do ogrodów i wnętrz. Począwszy od rzeźby ogrodowej, donic, przez formy ceramiczne, elementy architektoniczne (parapety, portale kafle, ściany, mozaiki).

Tworzywo wykorzystane w procesie konstrukcji BLAJWINÓW jest immanentnie obarczone skutkami dualnego postrzegania rzeczywistości, pierwiastkiem zła materialnego, czyli w skrócie ZŁO-M (zło materialne). BLAJWIN za cel postawił sobie wydobycie i przekształcenie potencjału zawartego w smutnym świecie przedmiotów niepotrzebnych porzuconych i skazanych na bycie poza nawiasem zdarzeń.

BLAJWIN nie stara się odtworzyć powierzchownej i lekkiej gładkości świata kolorowych opakowań i wyrafinowanych kształtów nowoczesnej pustki – wręcz odwrotnie – BLAJWIN to idea zewnętrznie chropowata, nieprzystępna ad hoc, będąca jednako wyrazem niezniszczalnego i próbą powrotu do klasycznej prostoty, harmonii i odwołująca się do dziecięcej wrażliwości i nieskażonego niczym zwyczajnego poczucia humoru. Tym samym BLAJWIN stoi w opozycji do świata zaprojektowanej awaryjności i celowej nieprzydatności , tzw. “planned obsolescence” gdzie celowym jest tworzenie pięknych produktów w taki sposób, aby po krótkim czasie użytkowania nadawały się do wymiany na nowszy model…

BLAJWIN to czysta, niezniszczalna idea – reprezentowana przez materialny strzęp świata uratowanego od zagłady – zawsze aktualna, prawie konieczna, z gwarancją braku opcji update’u.

Twórcami tych rzeźb jest dwójka artystów Krzysztof Iwin oraz Mieervug Sveerg.

W dniach 29 września – 13 października 2023 roku artysta weźmie udział w wystawie “Ars longa vita brevis – Sztuka jest wieczna” w galerii Triada.

Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Dyplom w 1981 roku w pracowni prof. Kazimierza Ostrowskiego. Uprawia malarstwo, rysunek, rzeźbę.
Ważniejsze realizacje: witraże, około 500 m kw, rzeźby w kościele w Gdańsku-Przymorzu; stacje drogi krzyżowej w kościele w Straszynie. W dorobku artysty jest udział w 50 wystawach indywidualnych i ponad 30 zbiorowych w kraju i zagranicą (w Niemczech, USA, Belgii, Luksemburgu). Kazimierz Kalkowski miał 3 wystawy w galerii Triada.

W dniach 8 – 21 września 2017 roku miała miejsce kolejna wystawa artysty w gdańskiej galerii Triada.
Malarstwo, rzeźba, ceramika.
W 2020 roku Kalkowski wziął udział w wystawie 30-lecia galerii Triada.

Nagrody i wyróżnienia:
1988 – Nagroda Artystyczna Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki
Nagroda I stopnia Ministra Kultury i Sztuki za zbiorowy projekt kościoła św. Jacka w Straszynie
Stypendium Ministra Kultury i Sztuki
1990 – Grand Prix Triennale Sztuki,Sopot
Wyróżnienie w konkursie “Eros”, Słubice
II nagroda, Międzynarodowe Triennale Ceramiki, Sopot
1993 – Złoty Medal, Monachium.

Z otwarcia wystawy w Triadzie:

Przygodę ze sztuką zaczął w liceum plastycznym, najpierw w Częstochowie, potem w Orłowie. Studia , malarstwo, w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Tam spotyka osoby, które wywierają duży wpływ na jego postawę artysty, prof. Władysława Jackiewicza, Barbarę Masalską i przede wszystkim „Kacha” Ostrowski. To on zaszczepił w Kalkowski wiele pasji, bo sam był artystą renesansowym. Sztuka stała się najważniejsza. Dyplom w 1981 roku właśnie w pracowni prof. Kazimierza Ostrowskiego. Pracą poświęconą robotnikom w stoczni gdańskiej. Właśnie. Jednocześnie uczy się ceramiki. Lata pracował na uczelni jako asystent Ostrowskiego. W dorobku artysty jest udział w ponad 70 wystawach indywidualnych i ponad 30 zbiorowych w kraju i zagranicą .  Kazimierz Kalkowski tworzy od ponad trzydziestu lat. Miał 3 wystawy w galerii Triada. Na czwartą wystawę w Triadzie, na którą z artystą umawialiśmy się już wczesną zimą , przygotował specjalnie dwie nowe duże rzeźby, które możemy podziwiać w sali głównej. Powstały na plenerze w Bolesławcu.
Kazimierz Kalkowski uprawia malarstwo, rysunek, rzeźbę, witraż.

Kalkowski specjalizuje się w rzeźbie ceramicznej , która jest bardzo trudna techniką, ale i bardzo często powraca do malarstwa i rysunku, czego wyrazem jest również ta wystawa. Swoje rzeźby tworzy w kamionce. Rocznie zużywa około tony mokrej kamionki właśnie z Bolesławca. Proces twórczy jest bardzo skomplikowany. Wymaga wiedzy i doświadczenia. Potem następują Cztery fazy wypalania, w piecu o temp. ponad 1000stopni, ważnym elementem jest też szkliwienie. Rzeźby powstają długo. Pracownie artysta ma w domu, gdzie posiada dwa piece.

Kalkowski jest indywidualnością, artystą znanym i uznanym.. Jego malarstwo i przede wszystkim rzeźby olśniewają warsztatem i oryginalnością. Inspiracji szukając w dawnej sztuce, w swoich pracach pokazuje ciemną stronę człowieka, świat surrealistyczny, zdeformowany. Pełen groteski, przypominający estetyką Boscha, Breugla, Schulza. To świat Kalkowskiego stworzony z fascynacji muzyką, literaturą, mitologią. Te kruche rzeźby nie są li tylko dekoracyjne, niosą głęboką treść. Jedno jest pewne,  jest to sztuka niepowtarzalna, z którą obcując, dużo czerpiemy dla siebie.
Szymon Romanowski

Absolwentka Liceum Plastycznego w Orłowie (pracownia ceramiki Ireny Zabrockiej), następnie Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku na Wydziale Rzeźby, dyplom pod kierunkiem prof. Edwarda Sitka, a aneks z ceramiki w pracowni prof. Henryka Luli.

Po latach zakupiła piec i powróciła do uprawiania sztuki. Prowadzi zajęcia w swojej pracowni.

Jej rzeźby świetnie komponują się w różnych wnętrzach, ale także w plenerze: na tarasach i w ogrodach.

Leszek Michalski urodził się 1960 roku w Warszawie.
Jako piętnastolatek rozpoczął edukację plastyczną w Towarzystwie Przyjaciół Zachęty.
W 1979 roku zaczął studia w Wyższej Szkole Projektowania Form Przemysłowych Halle (Niemcy) na wydziale Projektowania Zabawek. Od 1998 roku zajmuje się głównie rzeźbą w metalu. Pracuje w mosiądzu i brązie tworząc kolekcje rzeźb kameralnych.
Swoje prace pokazuje w miejscach nietypowych –kluby, piwnice, przestrzenie industrialne, plenery budując w ten sposób relacje pomiędzy rzeczywistością , rzeźbą i odbiorcą.
Wystawy zbiorowe w Warszawie, Krakowie, Bazylei i Brukseli.

Iwona Biela Panufnik , rzeźbiarka. Urodzona w 1973 roku. Ukończyła belgijską Akademię Sztuk w Braine. Od 2009 roku bierze udział w wystawach, głównie w Belgii, Francji, Danii.

Główną inspiracją w sztuce artystki jest muzyka, rzeźba figuratywna, jak i zwierzęta, za których wykonanie otrzymała 6 nagród na międzynarodowych wystawach. W 2011 roku, miasto St. Tropez we Francji przyznało artystce pierwszą nagrodę za całokształt twórczości. Prace artystki znajdują się w kolekcjach na całym świecie.
Iwona spędziła dużą część swojego życia poza granicami kraju, od Singapuru po Stany, mieszkając wiele lat w Europie w krajach Beneluxu, gdzie pod okiem znanych artystów uczyła się sztuki rzeźbienia, kształtując powoli wizje swoich kreacji.
Jak wspomina sama artystka, na początku twórczości jej pasją były portrety surrealistyczne, które powoli przybierały formę coraz bardziej nowoczesną. Z czasem, cala twórczość zaczęła rozwijać się w kierunku kubizmu, ukazując charakterystyczną dzisiaj w jej kolekcjach geometryzacje formy. Bryła jej prac z czasem stawała się coraz bardziej nowoczesna, linie coraz bardziej czyste, a wykończenie coraz bardziej precyzyjne. Oryginalne prace utrzymane są w jednolitym rozpoznawalnym stylu, gdzie łuki i wypukłości mieszają się z ostrymi krawędziami i wcięciami. Wielu dopatruje się w nich inspiracji architektonicznych, które w połączeniu z delikatnością kobiecej ręki artystki, tworzą prace unikatowe, nowocześnie proste i bardzo eleganckie, wydobywając piękno z otaczającej rzeczywistości.
Po wielu latach, w 2010 roku, artystka powróciła do Polski,  na wieś pod Warszawę, gdzie otoczona naturą, poświęca się pracy twórczej.

W 1990 roku ukończył Wydział Rzeźby na ASP w Warszawie. Pracuje w różnych materiałach i w różnej skali – od małych form w brązie po duże rzeźby plenerowe. W głównym kręgu jego zainteresowań jest człowiek. Jego rzeźby nawiązują do tego, co jest w człowieku i w relacjach międzyludzkich trudne do nazwania, do tego, co zawiera się w kategoriach przeżyć; lub doznań. Brał udział w paru wystawach w kraju i za granicą. Wiele jego prac znajduje się w zbiorach prywatnych głównie w Holandii, Danii i w Niemczech. Ma stałą wystawę w galerii w Arnhem, Holandia.